هرگاه بحثی از تقسیمات کشوری در هیئت دولت و به دنبال آن در رسانه های رسمی و اجتماعی به میان می آید بالطبع گروهی از هموطنان به علت ارتقاء محل زندگیشان به بخش یا شهرستان و یا استان جدید و بهره گیری از خدمات بیشتر و بالاتر از سوی دولت خوشحال شده و به جشن و پایکوبی در آن دیار می پردازند مگر هرمزگانی ها که می ترسند که نکند استانی دیگر به خاک و جان و تنش طمع کرده و می خواهند قسمتی از پیکره و بدنه سرزمینشان را جدا کرده و به جایی دیگر ملحق کنند.
تکریم هنر و تعظیم هنرمند در این استان انگار قصد رویش ندارد. چه بسا شکوفه های استعداد که پژمردند یا در گمنامی پر کشیدند و مردم استان فقط بعد از فوتشان از پیام تسلیت مدیران حوزه فرهنگ و هنر اسم آنها را شنیدند! رویدادهای فرهنگی ملی که در استان برگزار می شود یا رویدادهای فرهنگی ملی و بین المللی که هنرمندان هرمزگان در آن حضور می یابند چقدر توسط نهاد حاکمیتی فرهنگ و هنر در استان ، ضریب رسانه ای بین مردم داده می شود؟
این پری لمیده بر پهنه لجّه آبی نقشه جغرافیای ایران ما؛ چونان مادر میهن؛ گیسوانش را به رقص می‌آورد و جامه حریر بی رنگ تنش دریای چشمان هر وطن دوستی را به موج می آورد و می‌گوید بر این خطه چه خطرها گذشته و نگاشته شده است.
«بت گوران» نزدیک دریاست، رو‌به‌روی بازار روز بندرعباس. گنبد سنگی عظیمی دارد با لایه‌های ذوزنقه‌ای و دیوارهایی پر از تزیینات آیین هندو. معبد هندوها را که متفاوت از همه بناهای تاریخی ایران است، زمانی که خلیج‌فارس از رفت‌وآمد هندوها متلاطم بود، ساختند؛ اواخر دوره ناصرالدین‌شاه ساختندش و زمان حکومت مظفرالدین‌شاه به بهره‌برداری رسید.