12

مهر

1403


اجتماعی

27 آبان 1402 08:18 0 کامنت
اضطراب برای یکایک ما نامی آشنا و مفهمومی ملموس است، حتی اگر خودمان با این موضوع ناخوشایند روبه‌رو نشده باشیم، حتما کسی از اطرافیانمان را دیده‌ایم که از حالات نامطلوب اضطراب رنج کشیده و پریشان شده‌است.
دکتر جنیفر گرلاک، روانشناس و درمانگر آمریکایی در مقاله‌ی خود می‌نویسد:« اضطراب بیان روانشناختی درد و رنج است که به ما می‌فهماند چیزی اشتباه است یا خطایی در حال رخ دادن است، به نحوی که نادیده گرفتن آن تقریبا غیر ممکن است. درست مانند زمانی که از دیدن رنج جسمی دیگران ناراحت می‌شویم و در پی آرام کردن آن‌ها هستیم، زمانی هم که فرد مضطربی را می‌بینیم، دوست داریم با او همدلی کرده و به آنان کمک کنیم. اما متاسفانه گاهی تلاش‌های خیرخواهانه‌یی که همراه با عدم آگاهی ست، می‌تواند به فرد درگیر، آسیب‌های متعددی وارد کند. در این یادداشت چند حرف رایجی که نباید به افراد مضطرب گفته شود را بررسی می‌کنیم.
•اولین موضوع، زمانی رخ می‌دهد که سعی می‌کنیم به افراد دچار اضطراب، بفهمانیم که آینده هنوز نیامده، هیچ‌کس از رخدادهای آن مطلع نیست و نباید در موردش نگرانی به خرج داد. لازم است بدانیم، کسانی که اضطراب‌ را حول محور آینده تجربه می‌کنند، همین حالا هم در حال زندگی کردن در آینده هستند. آن‌ها می‌دانند که آینده هنوز مشخص نیست، اما تصورات ناگوارشان آنقدر واقعی است که قادر به تغییر یا کنترل آن‌ها نیستند. پس به جای این حرف‌ها، آنان را به برنامه‌ریزی تشویق کنید. می‌توانید به آن‌ها بگویید:« بیا با هم برنامه‌ریزی کنیم و برای موانع و چالش‌هایی که ممکن است رخ بدهد، تدبیری چاره کنیم. بیان تصورات و احتمال‌ها و در نظر داشتن ایده‌ای برای مواجهه با هرکدام می‌تواند سطح اضطراب را در این افراد کاهش بدهد.
•دومین سخن ممنوعه گفتن این موضوع است که اضطراب به حل شدن مشکل کمک نمی‌کند و آن‌ها فقط در حال خراب کردن بیشتر اوضاع هستند. کسانی که مبتلا به اضطراب می‌شوند، ممکن است پریشانی‌های شدیدی از خود بروز بدهند، گریه کنند، از فعالیت‌ها کناره بگیرند یا خشمگین شوند. شما نباید آن‌ها را سرزنش کنید و از ایشان بخواهید زودتر وضعیت را جمع‌وجور کرده و کاری برای کمک به خودشان انجام دهند. واقعیت این است که آن‌ها هم دوست ندارند چنین حالاتی را تجربه کنند، اما در حال حاضر درگیر این هیجانات هستند. به جای این دست اظهار نظرها، بهتر است به آن‌ها گوشزد کنید که کنارشان هستید، آن‌ها تنها نیستند، شما کمکشان خواهید کرد و شرایط را با کمک هم تغییر می‌دهید. دانستن اینکه کسی در شرایط سخت کنار آن‌هاست، مایه‌ی دلگرمی و بهبود نگرانی‌ها خواهد شد.
•به این عبارات رایج دقت کنید:" اوضاع تو انقدر هم بد نیست، حال تو خوب است، نگران نباش، خوب می‌شوی، مشکل خاصی نداری". این‌ها از آسیب‌زاترین حرف‌هایی است که می‌توانید به اطرافیان بگویید. در واقع حال فرد موردنظر خوب نیست، او مضطرب است و حالات هیجانی سختی را می‌گذراند. کاری که می‌توانید انجام دهید، این است که به او نشان دهید که وضعیت ناخوشایند او را می‌بیینید و درک می‌کنید. به او بگویید: "حتما شرایط خیلی سختی را تجربه می‌کنی، لابد بسیار دشوار است، می‌فهمم که حال چندان خوشی نداری" گفتن این جملات حجم مناسبی از همدلی و درک متقابل را به فرد منتقل کرده و می‌تواند کمی او را آرام کند.
 •اگر می‌خواهید ضربه‌ی مهلکی به افراد درگیر اضطراب وارد کنید به آن‌ها بگویید:« اگر فلان کار را نمی‌کردی یا اگر آن تصمیم را نمی‌گرفتی، حالا در این شرایط را تجربه نمی‌کردی». صحبت از گذشته و مرور تصمیمات و اشتباهات کار چندان عاقلانه‌ای نیست. کسی که اضطراب دارد، از اشتباهات و ناکارآمدی‌های خودش آگاه است، اما متاسفانه به ماشین زمان دسترسی ندارد و نمی‌تواند برای اصلاح آن‌ها به گذشته بازگردد. به جای این عبارات تنبیهی، روی این مساله تمرکز کنید که از اضطراب آنان متعجب نیستید، می‌دانید که شرایط سختی را از سر گذرانده یا می‌گذرانند و تمام اتفاقات رخ داده اضطراب آنان را تشدید کرده است.
•سعی نکنید به آن‌ها اعتمادبه‌نفس بدهید. اینکه بگویید تو از پس مساله برمی‌آیی، توانایی تو بیشتر از این‌هاست، حتما اضطراب را شکست می‌دهی و غیره بیانگر نیت خوب شما در اطمینان به توانایی‌های طرف مقابل است. اما این نیست خوب بیشتر باعث گنگ شدن مساله و اضطراب بیشتر خواهد شد. به جای این حرف‌ها حمایت عاطفی و عملی خود را نشان دهید. از آن‌ها بپرسید آیا کاری هست که بتوانید برایشان انجام دهید؟ بیشتر مواقع راهکارهای عملی زیادی برای نشان دادن حمایت وجود دارد. می‌توانید اگر توان انجام دادن درخواستی را داشتید، دریغ نکنید و اینگونه به آن‌ها بفهمانید که همواره در کنارشان قرار دارید. 
اضطراب به احتمال زیاد خودبه‌خود بهبود پیدا نمی‌کند. کسانی که اضطراب را از هرنوعی تجربه می‌کنند، نیازمند به درمان و کمک گرفتن از متخصصان هستند. کسانی که نزدیک به این افراد هستند، وظیفه‌ی درمان آن‌ها را به عهده ندارند، بلکه صرفا می‌توانند کنار آنان بوده و حمایت خود را نشان دهند. این پنج مورد منع سرزنش و عبارات جایگزینی که برای ارتباط با افراد مضطرب عنوان شد، راهی برای همدلی و ابراز حمایت به این افراد است و اما در نهایت بهتر است راه‌های درمانی را به آنان معرفی و گوشزد کنید تا برای کمک گرفتن از روانشناسان و روانپزشکان تشویق شوند.

روزنامه صبح ساحل

دیدگاه ها (0)
img