براساس قانون کار، کارگرانی که به هر دلیلی شغل خود را از دست داده‌اند، کارگران آزمایشی، ساعتی، نیمه وقت و فصلی مشمول دریافت عیدی هستند .

به گزارش صبح ساحل به نقل از تسنیم، تمام کارکنان که به عنوان "کارگر" طبق تعریف قانون کار شناخته می‌شوند، شامل دریافت عیدی و پاداش پایان سال هستند. این شامل کارگرانی است که به دلیل بحران اقتصادی، عدم نیاز و دلایل دیگر شغل خود را از دست داده‌اند، همچنین کارگران بازنشسته نیز به عنوان یک دسته از افراد مستحق دریافت این مزایا هستند.

مطابق با قانون کار، این دسته از افراد بر اساس مدت کارکرد خود، عیدی و پاداش سالانه را دریافت می‌کنند. به عنوان مثال، یک کارگر که پس از 5 ماه کارکردن بیکار شده، باید به میزان همان 5 ماه کارکرد، عیدی دریافت کند و کارفرما مکلف به پرداخت این مبلغ است.

پرداخت عیدی به کارگران کارگاه‌های فصلی و کارگران سایر کارگاه‌های کمتر از یک سال در کارگاه، بر مبنای 60 روز و به نسبت ایام کارکردشان در سال محاسبه می‌شود. همچنین، مدت مرخصی استعلاجی تأیید شده توسط سازمان تأمین اجتماعی به عنوان سابقه کار محسوب می‌شود.

میزان پرداخت عیدی بر اساس پایه مزدی فرد و مصوبه جدید شورای عالی کار مشخص می‌شود. در سال 1402، حداقل و حداکثر عیدی کارگران به ترتیب 106,165,680 ریال و 159,248,520 ریال است.

کارگران آزمایشی هم عیدی می‌گیرند

همچنین کارگران آزمایشی نیز مستحق دریافت عیدی هستند. بر اساس ماده 11 قانون کار، اگر رابطه کاری افرازی از سوی کارفرما قطع شود، کارفرما ملزم به پرداخت کلیه حقوق دوره آزمایشی خواهد بود. همچنین اگر رابطه کاری از سوی کارگر قطع شود، کارگر مستحق دریافت تمام حقوق و مزایا به میزان مدت انجام کار است.

از سویی دیگر نیز برخی از کارگران به صورت آزمایشی به کار گرفته می‌شوند که بر اساس ماده ۱۱قانون کار و تبصره آن، مدت دوره آزمایشی باید در قرارداد کار مشخص شود؛ چنانچه رابطه کاری از جانب کارفرما قطع شود وی ملزم به پرداخت کلیه حقوق دوره آزمایشی خواهد بود و چنانچه قطع رابطه کاری از سوی کارگر باشد، کارگر مستحق دریافت تمام حقوق و مزایا به میزان مدت انجام کار است.

بنابراین مطابق با قانون کار، این دسته از افراد نیز مشمول دریافت کلیه حقوق و مزایای قانونی از جمله عیدی و پاداش پایان سال می‌شوند.

پرداخت عیدی به کارگران نیمه وقت، فصلی و ساعتی

در مورد کارگران نیمه وقت، فصلی و ساعتی، بر اساس ماده 39 قانون کار، مزد و مزایای آنان به نسبت ساعات کار انجام یافته محاسبه و پرداخت می‌شود. برای کارگران ساعتی که حقوق ثابت ندارند، میانگین حقوق سه ماه آخر خدمت آنان مبنای محاسبه عیدی و پاداش خواهد بود.

همچنین بر اساس ماده ۳۹قانون کار، مزد و مزایای کارگرانی که به صورت نیمه وقت و یا کمتر از ساعات قانونی تعیین شده به کار اشتغال دارند، به نسبت ساعات کار انجام یافته محاسبه و پرداخت می‌شود.

در مورد کارگران ساعتی که حقوق ماهانه ثابت نداشته و دستمزد آنان در ماه متغیر است، برای محاسبه عیدی و پاداش، میانگین حقوق سه ماه آخر خدمت آنها مبنای محاسبه قرار می‌گیرد.

مبلغ پرداختی بابت عیدی و پاداش به کارگران کارگاه‌های فصلی مشمول قانون کار و همچنین کارگران سایر کارگاه‌های مشمول که کمتر از یک سال در کارگاه کار کردند، باید بر مأخذ ۶۰روز و به نسبت ایام کارکردشان در سال محاسبه شود.

همچنین بر اساس ماده ۷۴قانون کار مدت مرخصی استعلاجی که به تأیید سازمان تأمین اجتماعی رسیده باشد جزو سوابق کار کارگران محسوب می‌شود، بنا بر این روزهای مذکور مشمول پرداخت مزایایی از قبیل حق اولاد، حق بن، سنوات خدمت، مرخصی استحقاقی و عیدی و پاداش سالانه خواهد بود که باید توسط کارفرما پرداخت شود.

گفتنی است؛ مبنای پرداخت عیدی پایه مزدی فرد بوده و کارفرمایان باید حداقل دو ماه پایه حقوق و حداکثر سه ماه پایه حقوق را به عنوان عیدی و پاداش آخر سال به کارگران خود بدهند که به این ترتیب عیدی سال ۱۴۰۳کارگران که در اسفند ۱۴۰۲دریافت می‌کنند، با توجه به مصوبه جدید شورای عالی کار، حداقل و حداکثر عیدی کارگران در سال ۱۴۰۲، به ترتیب ۱۰۶,۱۶۵,۶۸۰ ریال و ۱۵۹,۲۴۸,۵۲۰ ریال است.