به گزارش صبح ساحل و به نوشته باشگاه خبرنگاران، روابط عمومی بانک مرکزی اعلام کرد: «بانک مرکزی در ادامه روند تخصیص ارز برای واردات دارو، امروز معادل یک میلیارد دلار به این امر اختصاص داد و این روند ادامه خواهد داشت.
بانک مرکزی در ادامه روند تخصیص ارز برای واردات دارو، امروز معادل یک میلیارد دلار به این امر اختصاص داد تا به شایعات مربوط به حذف ارز ۴۲۰۰ دارو پایان دهد.»
نایب رییس انجمن داروسازان ایران درباره حواشی مربوط به افزایش قیمت دارو و مباحث مطرح شده در خصوص تغییر سیاست ارزی دارو، گفت: در سال ۱۳۹۹ و نیمه اول سال ۱۴۰۰ افزایش قیمتی در حوزه دارو که عمدتا در داروهای OTC یا بدون نسخه و داروهای خارجی که مشابه ایرانی دارند، اتفاق افتاد. دلیل این افزایش قیمت هم این بود که ارز دولتی به اندازه کافی وجود نداشت. در نتیجه واردات داروهای بدون نسخه و داروهای خارجی را که مشابه ایرانی دارند، با ارز نیمایی آزاد کردند و منجر به گران شدن این داروها شد؛ به طوری که برخی از این داروها پنج برابر افزایش قیمت داشتند. مانند داروهای بیماران صعبالعلاج از جمله مبتلایان اماس که آمپول بتافرون دو میلیون تومان بود و به یک باره به ۹ تا ۱۰ میلیون تومان رسید یا داروهایی مانند ناپروکسن و مُسکنها که قیمتهای آنها هم بالا رفت. داروهای خارجی که مشابه داخلی داشتند نیز چهار تا پنج برابر گران شدند و قیمت داروهای بدون نسخه هم تقریبا دو برابر شد. در داروهای ایرانی غیر OTC نیز افزایش قیمت وجود داشت، اما متعارف بود و اینطور نبود که چند برابر شوند.
حذف ارز دولتی دارو به نفع مملکت است، به شرطی که بیمهها درست عمل کنند
نایب رییس انجمن داروسازان ایران با اشاره به بحثهای مربوط به تغییر سیاست ارزی دارو، گفت: دلیل اینکه در اواخر سال گذشته با کمبود شدید داروهای ایرانی مواجه شدیم، این بود که کارخانهها نمیتوانستند با ارز دولتی مواد اولیه مورد نیازشان را وارد کنند و در نتیجه تولیدشان کاهش یافت. اگر ارز نیمایی شود، تولیدکنندگان به راحتی مواد اولیه را وارد کرده و تولید داروی ایرانی افزایش مییابد و داروی خارجی وارداتی هم بیشتر در اختیار مردم قرار میگیرد.
فاطمی گفت: در کل حذف ارز دارو و انتقال آن به بیمهها، به نفع مملکت ما است. به شرطی که مکانیزمهای بیمهای به درستی عمل کنند. در سال گذشته بین ۳۵ تا ۴۰ هزار میلیارد تومان دارو در ایران فروخته شده، اما بیمهها پول ۱۲ تا ۱۳ درصد آن را پرداخت کردهاند و بقیه را هم مردم از جیب خودشان پرداخت کردند. تقریبا بیمهها یکسوم پول پرداختی مردم برای دارو را پرداخت میکنند. در حالی که در جاهای دیگر دنیا به این صورت نیست و بیمهها پوشش بیشتری بر داروها اعمال میکنند.