قندوز خان، از امرای شاهکارشاه، سومین پادشاه ِ سلسله شاهکارشاهیان که به مدت صد و چهل و سه سال بر نواحی ماوراءالنهر فرمان راند، امیری مردم‌دار و دست به خیر بود و هر فقیری که با سند بدهی یا استشهاد محلی به او مراجعه می کرد به او پول می داد و می گفت: این قرض است و زمان بازپرداخت آن بعد از مرگ شاهکار شاه است.

روزی عده ای از بدخواهان قندوز خان که به مقام و مرتبه و جایگاه وی در نزد شاهکار شاه حسادت می کردند نزد شاهکار شاه رفتند و گفتند: ای پادشاه بزرگ چه نشسته اید که قندوز خان پول های مملکت را بین رعایا توزیع می کند و از آن بدتر این که می گوید موعد بازپرداخت پول بعد از مرگ شاهکار شاه است. شاهکار شاه که از این اقدام قندوز خان بسیار خشمگین شد و دستور داد او را نزد وی حاضر کنند. پس از آن که وی نزد پادشاه حاضر شد، شاهکار شاه رو به وی کرد و گفت: شنیده ام به مردم پول می دهی؟ قندوز خان گفت: بلی سرورم. شاهکار شاه ادامه داد، و شنیده ام می گویی هر وقت من مردم پول را پس بدهید.قندوزخان گفت: بلی سرورم. شاهکار خان گفت: پس آرزوی مرگ مرا داری؟ قندوز خان گفت: من گل بخورم. شاهکار شاه گفت: پس چی؟ قندوز خان گفت: اولاً آن ها که زیرآب مرا پیش شما زده اند آدم های پاچه خوار و الدنگی هستند. ثانیاً من پول ها را به مردم می دهم و موعد باز پرداخت آن ها را بعد از خدای ناکرده مرگ شما تعیین می کنم برای این که مردم بروند و به درگاه الهی تضرع کنند که عمر پادشاه دراز باشد و موعد بازپرداخت ما حالا حالاها نباشد. شاهکار شاه در فکر فرو رفت و گفت: عجب. قندوز خان ادامه داد: ضمن این که بعد از خدای نکرده مرگ شما که همین سرداران به جان هم می افتند تا جانشین شما شوند و اوضاع مملکت رو به نابسامانی می گذارد، مردم این پول ها را پس می دهند تا پشتوانه پولی مملکت در نابسامانی ها باشد. شاهکار شاه که احساس کرد کلا زود قضاوت کرده از قندوز خان تجلیل شایسته ای به عمل آورد و وی را با حفظ سمت که مدیریت کنترل کیفیت بهاری بود به سمت مدیر روابط عمومی و اطلاع رسانی و چند رسانه‌ای شاهکار شاهان منصوب نمود و تا پایان سلسله به کار خود ادامه داد.

  

نویسنده:«برزو بیطرف»