هر از گاهی فارسیان حس استان پروری شان گل می کند و به نیت فربه شدن و احتمال تقسیم فارس به ۳ استان در آینده،چشم طمع به خاک همسایه جنوبی خود یعنی هرمزگان می دوزند و جان و روح مردمان نجیب و مظلوم این‌ دیار از ترس جدایی جگر گوشه هرمزگان یعنی پارسیان می خراشند.

در جریان سفر رئیس جمهور به استان فارس نمایندگان این استان و بویژه ابراهیم عزیزی استاندار اسبق هرمزگان که از نظر هرمزگانی ها نمک خورد و نمکدان را شکست باز هم موضوع الحاق چند روستای پارسیان به فارس را مطرح کرد که باعث واکنش های زیادی در بین هرمزگانی ها شد ولی در فضای رسانه ای حمله ی حماس به اسرائیل و جنايت های رژیم صهیونیستی در حمله به غزه این موضوع گم شد و قطعا نمایندگان فارس در این فضای سکوت و فراموشی پیگیر این موضوع هستند و مسئولین هرمزگانی باید بهوش باشند.ابراهیم عزیزی در آن جلسه تنها راه توسعه استان فارس را الحاق به دریا دانست.حال باید از آن جناب و دیگر افرادی که پیگیر الحاق هستند،پرسید آیا تنها راه توسعه یک استان راهیابی آن به آبهای آزاد است؟مگر در حال حاضر کسی مانع دسترسی مردم استان فارس به دریا شده است؟مگر در حال حاضر منطقه ویژه پارسیان و اسکله آن در خدمت منطقه ویژه لامرد نیست؟

در منطقه ویژه اقتصادی خلیج فارس و در کنار بندرعباس مگر نه این است که قریب به اتفاق صنایع در دست غیر هرمزگانی هاست و حتی خیلی از نیروهای کار آن نیز از دیگر استان ها هستند؟از ۳۱ استان کشور چند استان در سواحل کشور واقع شده است؟ آیا استانهای تهران،اصفهان، مرکزی،آذریجان غربی و شرقی و خراسان رضوی که ابر شهرهای بزرگ و صنعتی را در خود جای داده اند و بیش از هفتاد درصد امکانات مادی و معنوی کشور در آنجا متمرکز است به یمن دسترسی به آبهای آزاد از آن مواهب بهره مند گشته اند؟

آیا استانهای سیستان و بلوچستان، هرمزگان،بوشهر و خوزستان در جنوب و گلستان، مازندران و گیلان در شمال که در کنار دریا واقع شده اند در رشد و توسعه و رفاه و پیشرفت،سرآمد استانهای دیگر هستند؟راستی اگر غرب استان این پتانسیل را دارد که به محض الحاق به استان فارس در آنجا سرمایه گذاری و متحول شده و توسعه یابد چرا الان که جزئی از بدنه هرمزگان است این سرمایه گذاری از آنجا دریغ می شود؟جائی که یکی از زیباترین سواحل ایران را دارد و در صورت سرمایه گذاری در بخش گردشگری می تواند حرفهای زیادی برای گفتن داشته باشد.درد فارس اتصال به دریا نیست بلکه سیطره بر فعالیت های بندری دو استان هرمزگان و بوشهر است و این الحاق موجب برهم زدن تعادل های منطقه ای در زمینه های سیاسی،اجتماعی،فرهنگی و زیست محیطی خواهد شد.

آیا خواب والیان ولایت فارس که همانند پطر کبیر رویای دست رسی به آبهای گرم خلیج فارس دارند،تعبیر خواهد شد؟آیا پارسیان که چشم و چراغ هرمزگان در ادب و فرهنگ و علم و هنر این سرزمین است از سرزمین مادری خود جدا خواهد شد؟

اینک چشم نگران هرمزگان به تدبیر و درایت و دیپلماسی استاندارش،نماینده ی ولی فقیه و نمایندگانش در مجلس شورای اسلامی دوخته است که چگونه از کیان شان جانانه دفاع خواهند کرد و به کسانی که چشم طمع به آب و خاک این استان مظلوم دارند،بفهمانند که برای رشد و توسعه و زیاده خواهی خود نباید پا بر دوش دیگران بگذارند و برای فربه شدن نیازی نیست دیگران را مثله کرده و به بدنه ی خود بچسپانند.

از جناب مهندس دوستی استاندار هرمزگان که دوستدار هرمزگان است و همچنین حاج آقا عبادی زاده نماینده ولی فقیه انتظار می‌رود همانند مرحوم جادری استاندار فقید هرمزگان و حاج آقا نعیم آبادی در این زمینه دفاع جانانه ای داشته باشند تا در یاد و خاطره هرمزگانی ها ثبت و ماندگار شود و به اتفاق پنج نماینده هرمزگان به مسئولین استان فارس و نمایندگان شان بفهمانند که راه درست و صحیح توسعه،استفاده بهینه و علمی از داشته های خود است نه همسایه آزاری و دست یازیدن به مال و جان دیگران.