روانشناسان سراسر دنیا در مورد افزایش چشمگیر جمعیت افرادی هشدار می دهند که از رشد عاطفی برخوردار نشده اند. در واقع، افراد زیادی وجود دارند که تا سن سی، چهل و حتی پنجاه سالگی، کودک باقی می مانند. درست است که آن ها تشکیل خانواده داده اند، خانه، ماشین و شغل خوبی دارند، اما کودک یا نوجوان باقی مانده اند و در زندگی همیشه دنبال کسی هستند که به آن ها کمک کند. این کمک می تواند از طرف پدر و مادر سالخورده ی آن ها باشد.
به گزارش صبح ساحل، به گفتهی برخی روانشناسان، بعضی از افراد در سنین کودکی از لحاظ بعد روانی رشد طبیعی را پشت سر نمیگذارند که این مسئله باعث بروزمشکلاتی برای فرد در دوران بزرگسالی میشود. دلبستگی یکی از موضوعاتی است که در کودکی باید به خوبی آن را مدیریت کرد؛ زیرا برآورده نکردن نیازهای کودک، در سالهای کودکی باعث میشود مراحل رشد عادی او طی نشود و در بزرگسالی مستعد رفتارهای نابالغانه شود.
برخی افراد ممکن است از لحاظ مالی یا تحصیلی جایگاه خوبی داشته باشند، اما در برابر مشکلات و چالشهای عاطفی و هیجانی بسیار ضعیف عمل کرده و رفتارهای کودکانه مانند قهر از خود نشان دهند؛ زیرا این افراد نمیتوانند مثل یک فرد بالغ مشکلاتشان را حل کنند و اغلب از وضعیت خلقی خود ناراضی هستند. این دسته از افراد از رفتارهای کودکانه خود آگاه نیستند و همواره از مطلوب نبودن رابطه با دوست صمیمی یا شریک زندگی خود آزرده خاطر هستند.
«مرجان پلوئی»، کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، درباره درمان رفتارهای کودکانه بزرگسالان، گفت: این افراد با مراجعه به متخصص روانشناسی و طی جلسات یاد میگیرند که ذهنیت بزرگسال و سالم خود را توانمند کرده و در برابر مشکلات، رفتاری در چار چوب منطق و عقلانیت از خود بروز دهند.