راه ورود به عرصه سیاسی در بندرعباس از هیئت‌های ورزشی می‌گذرد؟

ورزشِ سیاسی



چگونه سیاستمدار شویم یا در آینده پُست‌های خوب بگیریم؟ پاسخ این سؤال شاید درجاهای دیگر تخصص، تجربه و مهارت باشد؛ در بندرعباس اما این‌گونه است که ابتدا باید رئیس یکی از هیئت‌های ورزشی شوید. در این صورت یکی از گزینه‌های مستعد ورود به مجلس، شورا و شهرداری بندرعباس هستید. اگر یک عکس قدیمی بالباس ورزشی هم داشته باشید، می‌توانید با حفظ سِمت ورزشی، مقام خوبی به دست آورید. این روندی است که هم‌اکنون در هرمزگان و بندرعباس مرسوم شده. سیاستمداران یک‌شبه ورزشی و ورزشکاران در یک‌چشم به هم زدن برای پست‌های سیاسی انتخاب می‌شوند. کسانی که رشته و تخصصشان چیز دیگری است از ریاست هیئت‌های ورزشی سر درمی‌آورند و ازآنجا به مجلس، شورا یا شهرداری می‌روند. بالعکس این موضوع نیز اتفاق افتاده است. به نظر می‌رسد هیئت‌های ورزشی استان، بندی مستثنا از سایر شهرها تحت عنوان «تربیت و رشد سیاستمداران آینده» در اساسنامه خود قرار داده‌اند. فعالان ورزشی نیز معتقدند این موضوع در ورزش هرمزگان در حال گسترش است. خاک خورده‌های این عرصه به‌راحتی نمی‌توانند سکان هیئت‌ها را در دست بگیرند؛ چراکه در مقابل، افرادی برای رسیدن به مقاصد سیاسی سعی می‌کنند خود را در قاب ورزشی‌ها جا بدهند. در ادامه جدولی از اسامی مسئولانی را آورده‌ایم که برخی از آن‌ها از همین طریق جایگاه فعلی خود را به دست آورده‌اند. برخی دیگر نیز ابتدا سِمتی کسب کرده و سپس وارد هیئت‌های ورزشی شدند. برای بررسی دلایل اینکه چرا غالب سیاسیون بندرعباس در هیئت‌های ورزشی فعالیت داشته یا دارند با یکی از اساتید حوزه ورزش نیز گفت‌وگو کرده‌ایم.

 

 

«اسامی برخی از مسئولان که از طریق ورزش وارد حوزه سیاست شدند یا سمتی به دست آوردند و بالعکس»

 نام و نام خانوادگی

 سمت

 سابقه ورزشی

محمد آشوری زاده تازیانی

نماینده مجلس شورای اسلامی

رئیس سابق هیئت فوتبال هرمزگان

منصور آرامی

نماینده مجلس

رئیس سابق هیئت فوتبال هرمزگان

حسین اخلاقی

مدیرعامل تاکسیرانی بندرعباس

رئیس هیئت بدن‌سازی

عباس امینی زاده

شهردار سابق بندرعباس

رئیس سابق هیئت فوتبال هرمزگان

محمد احمدی زاده

سرپرست بندر مسافری شهید حقانی

رئیس هیئت فوتبال بندرعباس

اسلام باوقار

عضو سابق شورای شهر

رئیس هیئت تیرو کمان

اسماعیل بواشه

نائب رئیس فعلی شورای شهر

رئیس هیئت ورزش‌های همگانی

سیاوش ترابی

مسئول سیاسی فرمانداری بندرعباس

رئیس سابق هیئت بسکتبال بندرعباس

عبدالرضا حیدری سراجی

عضو فعلی شورای شهر

عضو هیئت‌رئیسه هیئت سوارکاری

فاطمه جراره

رئیس فعلی شورای شهر

نایب‌رئیس هیئت ورزش‌های همگانی هرمزگان

کیانوش جهانبخش

عضو سابق شورای شهر

رئیس سابق هیئت ورزش همگانی

سید فاضل حیدری بلوکی

مدیرکل سابق تأمین اجتماعی هرمزگان

رئیس هیئت بسکتبال هرمزگان

مصطفی خادم

رئیس سازمان سیما، منظر و فضای سبز شهری شهرداری بندرعباس

رئیس هیئت بدمینتون

جمشید رئیسی

عضو سابق شورای شهر

رئیس هیئت قایقرانی

هومن رفیعی

شهردار سابق منطقه یک

رئیس سابق هیئت فوتبال بندرعباس

بختیار صالحی

رئیس بسیج ادارات و اصناف

رئیس هیئت انجمن‌های ورزشی استان

فریده عامری سیاهویی

عضو شورای شهر

قائم‌مقام هیئت والیبال بانوان

احمد مرادی

نماینده مجلس

رئیس هیئت ورزش‌های جانبازان و معلولین

روح‌الله مرادی

شهردار سابق منطقه سه

رئیس هیئت کبدی استان

مهدی نوبانی

شهردار بندرعباس

رئیس سابق هیئت کشتی، اسکواش و تیراندازی

 
 
گفت‌وگو با «حمیدرضا سایبانی»، استاد دانشگاه و دکتری ورزش درباره دلایل حضور سیاسیون در ورزش استان
 
استعداد کشی
نخبگان و صاحب‌نظران هرمزگانی بیش از چهار دهه است که نتوانسته‌اند در بدنه دولت {پست‌هایی چون وزیر، معاون وزیر و...} جای داشته باشند. هرمزگان نیز باوجود ظرفیت‌ها و ثروتی که درون خود دارد همچنان به‌عنوان استانی محروم یاد می‌شود. بسیاری از صنایع استان مالیاتشان را در تهران پرداخت می‌کنند و نیروهای بومی هرمزگان اغلب به عنوان نیروی دون‌پایه به کار گرفته می‌شوند. این موارد گوشه کوچکی از ضعف‌های ما در سیاست است. با این حال سیاستمداران همواره نیم‌نگاهی به ورزش دارند. زمانی هم که ورزشی‌ها روی کار می‌آیند خبری از حمایت آن‌ها نیست. صدای واحدی برای سروسامان دادن به اوضاع سیاست و ورزش استان به گوش نمی‌رسد. تمامی شهرهای کشور حتی با داشتن یک صنعت کوچک به ورزش بها می‌دهند و سرمایه‌گذاری می‌کنند اما هرمزگان باوجود پالایشگاه، شرکت آلومینیوم، کشتی‌سازی و... در این مورد هم مستثنا است. زیر فشار نداشتن بودجه و عدم‌حمایت صنایع و سایر ارگان‌ها، ورزش هرمزگان، محلی برای عرض‌اندام فرصت‌طلبان شده است. به‌گونه‌ای که به گفته «دکتر حمیدرضا سایبانی»، استاد دانشگاه و دارنده مدرک A مربیگری کنفدراسیون فوتبال آسیا، برخی از هیئت‌های ورزشی استان به پایگاهی برای سیاسیون تبدیل‌شده‌اند. سایبانی تاکنون مقالات متعددی را درزمینهٔ علمی_ورزشی ارائه کرده است. او علت اصلی حضور سیاسیون در بدنه ورزش را «تمامیت‌خواهی» این افراد می‌داند و معتقد است که به خاطر ناکارآمدی آن‌ها بسیاری از استعدادهای ورزشی استان از بین رفتند و روند نابودی استعدادها در هرمزگان همچنان ادامه‌دار است. مشروح مصاحبه در ادامه آمده است.
 
چرا غالب سیاسیون هرمزگانی پست ورزشی دارند یا قبلا داشته‌اند؟
به دلیل تمامیت‌خواهی این افراد. ورزش به‌عنوان یک پدیده اجتماعی که مخاطب‌های زیادی دارد، توجه بسیاری را به خودش جلب می‌کند. از سیاسیون گرفته تا دیگر قشرهای اجتماع. به همین علت افراد سیاسی و تجاری دوست دارند، وارد این حوزه شوند. چراکه می‌توان از این بستر سو استفاده‌های سیاسی و مالی کرد و امکان کسب درآمدهای هنگفت وجود دارد. برای سیاسیون هم چون به دنبال بهره‌برداری سیاسی هستند طبیعی است که جمعیت بیشتر یعنی کسب رأی بیشتر و به دنبال آن قدرت بیشتر. اراده‌ی سیستم مدیریتی حال حاضر کشور بر این است که تمام قدرت را پیش خودش حفظ کند. در هر دوره کسانی که نمایندگان سیاسی استان بودند، نخواستند قدرت دستِ ورزشی‌هایی باشد که به آن‌ها وابسته نیستند؛ یعنی می‌خواهند افراد مدنظر خودشان بر مسند بخش‌های مختلف ورزش بوده و هرچه گفتند، مطیع باشند. این تمامیت‌خواهی همیشه دیده‌شده است. هرکدام از این نماینده‌ها سراغشان بروید می‌خواهند به شخص موردنظر خودشان مسئولیت بدهند. بعضی‌هایشان در کنار سوءاستفاده‌های پنهانی، ممکن است کارهای مثبتی هم انجام دهند. نمی‌توان گفت همه‌کسانی که از حوزه سیاسی وارد ورزش شدند عملکرد بدی دارند. هیچ مشکلی وجود ندارد که یک فرد سیاسیِ مسئول {که قصدش معامله‌ی حقوق مردم نیست} به ورزش کمک کند. خیلی هم خوب است. از آن‌طرف هم هیچ اشکالی ندارد که یک نفر باشهرت به حقی که در ورزش به دست می‌آورد اگر قابلیتی در حوزه سیاسی دارد وارد این حوزه شود. متأسفانه شاهد این هستیم که افراد در سِمت‌هایی به کار گرفته می‌شوند که اگر سیاسی است هیچ‌وقت در سیاست نبوده و حالا وارد این حوزه شده و سرمایه کشور را به باد می‌دهد یا اینکه شخص ورزشی نیست وارد این حوزه می‌شود و آن را نابود می‌کند. در حال حاضر در هر دو حوزه همین وضعیت حاکم است؛ یعنی سیاست و ورزش ما هردو وضعیت مناسبی ندارد. کسانی که این‌گونه بر سرکارند اگر وجدان فردی، ملی، دینی و مذهبی داشتند هرگز وارد کاری نمی‌شدند که در آن تخصصی ندارند. این عین خیانت است.
 
این رویه چه صدماتی به ورزش استان وارد کرده است؟
اگر یک بررسی از وضعیت ورزش و سیاست استان داشته باشیم حتما متوجه می‌شوید که آسیب‌رسیده یا نه. خیلی از مسائل محاسبه‌اش برای مردم عادی ممکن نیست، اما این موضوع کاملا مشهود است. سرمایه‌هایی که در طی سالیان دراز می‌توانسته در جای مناسب صرف شود و نشده، سیاست‌های کاری درستی که باید به کار گرفته می‌شد اما این اتفاق نیفتاده است. ماحصل این‌ها وضعیت کنونی ورزش ما است. الآن فوتبال سرزنده و پویایی به معنای واقعی نداریم. تیم‌هایی در سطح کشور داریم که آن‌هم حالت گلخانه‌ای شده است. تربیت استعداد طبق اصول و استانداردهای مشخص صورت نمی‌گیرد. اگر انجام می‌شد، خیلی جلوتر از جایی بودیم که هستیم. کسانی که‌ مسئول بخش‌های مختلف ورزش هستند این را می‌دانند. بروید اماکن ورزشی‌مان را ببینید. وضعیت ورزشکارانی که در سطح بین‌المللی و ملی‌مان فعال هستند را ببینید. ما در چه رشته‌هایی حرف‌های اول را می‌زدیم و الآن کجا هستیم. همه‌ی این موارد به مدیریت افراد برمی‌گردد. در دوره‌های مختلف در اداره ورزش و جوانان مدیران کل مختلفی آمدند. هر مدیرکلی آمد، گفت من یک خرابه را تحویل گرفتم. این ادبیات خیلی جالب است. در همه کشور هم رواج دارد. البته راست می‌گویند یک خرابه را تحویل گرفته‌اند اما اینکه بعد هم خودشان یک خرابه را تحویل می‌دهند و هیچ‌کس بازخواستشان نمی‌کند این مسئله است. همیشه در دوره‌های مختلفِ انتخابات مجلس، سخنرانی‌‌ و نشست‌های مختلفی برگزار می‌شود، اشخاص می‌گویند تا چهار سال آینده این تغییرات را به وجود می‌آوریم؛ اما چهار سال بعد می‌آیند و دوباره همان سخنان را تکرار می‌کنند و کارهای انجام‌نشده‌ی چهار سال قبل را وعده‌ی دوباره می‌دهند.
 
این موضوع فقط مختص هرمزگان است؟
کل کشور همین است. فقط بعضی استان‌ها مدیرانشان در بخش‌های مختلف هماهنگی‌ بیشتری باهم دارند، به هم نزدیک‌ترند و بیشتر با یکدیگر همراهی می‌کنند. خاص هرمزگان نیست. هرمزگان به نسبت استان‌های هم‌جوار مثل کرمان کمتر موردتوجه قرارگرفته است. صنایعی که در سیرجان پای‌کار ورزش هستند، با هر نیتی که در ورزش سرمایه‌گذاری می‌کنند، غنیمت است و فعالیت‌های ورزشی که در سطح کشور انجام می‌دهند بسیار بیشتر و گسترده‌تر از ما است. هرمزگان به‌عنوان شاهراه حیاتی کشور هیچ‌چیز ندارد. هرمزگان زباله‌دان صنایع است، بدون اینکه کاری برای ورزش آن انجام دهند. صنایع به نسبت سرمایه‌هایی که می‌برند، حق مردم استان را ادا نمی‌کنند. جز صنعت فولاد که این روزها کمی وارد حوزه ورزش شده دیگر صنایع تاکنون گامی منطقی و مؤثر در این زمینه برنداشته‌اند. این درست است که منافع صنعت برای کل کشور است اما وقتی ضایعات و آلودگی‌هایش برای مردم این استان است وظیفه‌دارند بدون سؤال، چون‌وچرا برای سلامت مردم سرمایه‌گذاری کند. این حق مردم ماست و باید ادا شود.
 
استعدادها چه می‌شوند؟
در این سال‌ها جز تعداد کمی، بسیاری از استعدادهای ورزشی‌مان نابود شدند و می‌شوند. بسیاری از استعدادهای استان به دلیل سوء مدیریت نابود شدند و همچنان این روند ادامه‌دار است. نمی‌خواهم بگویم که همه مدیران بدکار می‌کنند این قضاوت نادرستی است. خیلی از کسانی که در مجموعه‌ی اداره کل و ادارات تربیت‌بدنی و هیئت‌های ورزشی هستند واقعاً زحمت می‌کشند اما خب بودجه، اعتبار و حمایت‌های مدیریتی می‌تواند استعدادها را شکوفا کند. در حال حاضر برخی از هیئت‌های ورزشی پایگاهی برای سیاسیون است. کمتر اراده‌ای برای تغییر وجود دارد. خیلی‌ها به دنبال این هستند که این روند ادامه داشته باشد اما این اتفاق مغایر با روند مطلوب رشد، توسعه و پرورش استعدادهاست.
 

 

 روزنامه صبح ساحل
برای این مطلب تا کنون نظری ثبت نشده‌ است.
0 / 200
  • نظر شما پس از بررسی و تایید منتشر خواهد شد.
  • لطفا از بکاربردن الفاظ رکیک، توهین و تهمت به اشخاص حقیقی و حقوقی خودداری کنید.

آخرین خبرها