انتخابات 14 مه 2024 یکی از مهمترین رخدادهای سیاسی ترکیه بود. انتخابات این کشور از یکسو از بعد داخلی و از سوی دیگر با توجه به رویکردهای ترکیه در منطقه، در رابطه با غرب در سطح بین الملل نیز اهمیت بسزایی دارد. این انتخابات با انصراف «محرم اینجه» از حزب مملکت با سه رقیب از جمله رجب طیب اردوغان، کمال قلیچداراوغلو و سینان اوغان که به عنوان نامزدهای نهایی وارد کارزار انتخاباتی شدند در 14 مه آغاز شد. بسیاری از تحلیلگران بر این اعتقاد هستند که پیروز نهایی «کمال قلیچداراوغلو» نامزد ائتلاف شش حزبی است؛ اما اینکه چرا از نظر مخالفان اردوغان، وزنه ترازوی پیروزی به سمت قلیچدا اوغلو سنگینی می کند را باید در سیاست های اتخاذی اردوغان در عرصه داخلی و خارجی جستجو کرد. 

رجب طیب اردوغان از حزب عدالت و توسعه در سال 2003 در ترکیه به عنوان نخست وزیر و از سال 2014 به عنوان رئیس جمهور روی کار آمد اما در طی دو دهه حضور در عرصه سیاسی ترکیه، با چالش های متعددی در عرصه داخلی و سیاست خارجی روبرو بوده است.

     

از جمله چالش های اردوغان اتخاذ سیاست های سخت گیرانه او است. از نظر مخالفان، در پی کودتای نافرجامی که در 15 ژوئیه 2016 روی داد اردوغان اتخاذ سیاست های اقتدارگرایانه خود را افزایش داده است. بازداشت گسترده خبرنگاران، دانشگاهیان و همچنین مقامات دولتی به دلیل ارتباط با «فتح الله گولن» از جمله این اقدامات بود. سرکوب رسانه ها و رفتارهای اقتدارگراینه اردوغان حتی موجب شد تا اتحادیه اروپا با ورود ترکیه به این اتحادیه مخالفت کند. مخالفت با دموکراسی از نظرمخالفان اردوغان، چالش بزرگی برای او محسوب می شود.از دیگر چالش های اردوغان در عرصه داخلی می‌توان به ضعف او در عرصه مدیریت بحران اشاره کرد. بحران اقتصادی، بیکاری، کاهش نرخ لیر و تورم شدید در این کشور و ناتوانی اردوغان در مهار این معضلات از بزرگترین دلایل نارضایتی مردم این کشور به حساب می‌آید. از سوی دیگر زلزله شدیدی که در سال 2023 در این کشور رخ داد با در پی داشتن تلفات جانی، خسارت های مادی بسیاری را نیز به این کشور تحمیل کرد. ضعف در ساخت وسازها و مشکلات اقتصادی که ناشی از وضعیت بحرانی این زلزله بوجود آمد از چالش‌های دیگر اردوغان و زمینه ساز نارضایتی‌های داخلی برای او محسوب می‌شود.

    

 نمود رفتارهای تنش زای اردوغان در عرصه سیاست خارجی را در بهار عربی و بحران سوریه به وضوح می‌توان مشاهده کرد. اردوغان با آغاز تحولات در جهان عرب و گسترش این تحولات به سوریه سیاست مخالفت با بشار اسد را در پیش گرفت و خواستار کنار رفتن او شد این رویکرد اردوغان حتی موجب سردی در روابط دیپلماتیک ایران و ترکیه شد. اگر چه این سیاست ترکیه در قبال سوریه و پس از نا امیدی از برکناری بشار اسد تغییر پیدا کرد و موجب چرخش در رویکرد اردوغان در برابر بشار اسد شد تا آنجایی که دولت ترکیه موافقت کرد تا ارتش خود را بطور کامل از سوریه خارج کند اما نمی توان بطور کامل مدعی عدم دخالت ترکیه در سوریه شد.اختلافات با همسایگان و رفتارهای پر تنش اردوغان را می‌توان در روابط این کشور با آذربایجان و بحران پیش آمده میان ارمنستان و آذربایجان نیز مشاهده نمود. از سوی دیگر چالش هایی که با کشورهای یونان و قبرس دارد و از سوی دیگر اختلافات با ناتو و آمریکا و همچنین تنش هایی که با کشورهای اروپایی در پی اختلاف بر سر آزاد کردن تاجر و فعال سیاسی «عثمان کاوالا» بوجود آمد و در پی آن منجر به دستور سریع اخراج دیپلمات‌های ده کشور اروپایی شد ازجمله چالش‌های دیگر اردوغان محسوب می‌شود.

سیاست های اردوغان در عرصه داخلی و بین المللی همچون قطع روابط دیپلماتیک با دمشق و حتی کمک هایی که به مخالفان دولت بشار اسد، حضور پناهجویان سوری در ترکیه و در کنار آن مشکلات اقتصادی که تا حدودی حساسیت مردم ترکیه را نسبت به حضور آنها بیشتر کرده است، تنش در روابط با آمریکا که به نوعی منجر به سقوط ارزش لیر در مقابل دلار شد، بحرانی شدن روابط ترکیه و یونان درگیری در بحران سوریه از مسائلی است که اپوزیسیون را بر عدم پیروزی اردوغان در انتخابات 14 مه امیدور کرده 

است.اینکه آیا اردوغان پیروز نهایی انتخابات 14 مه شود و بتواند مجدد قدرت را در ترکیه به دست بگیرد برای بسیاری از کشورها خوشایند و اما در مقابل عده ای را ناخشنود خواهد ساخت. بدون شک غرب از قدرت گیری مجدد اردوغان با توجه به سیاست های غرب ستیزانه او احساس رضایت نمی کند. 

ترجیح غرب به دست گرفتن قدرت در ترکیه توسط اپوزیسیون است اگر چه این مهم را تاحدودی پنهان می کند. از سوی دیگر اگر همانند دوران قبل اردوغان پیروز نهایی این انتخابات گردد امریکا و اتحادیه اروپا از سویی به دنبال تغییر در رویکرد اردوغان خواهند بود و از سوی دیگر سیاست نزدیکی با این کشور را دنبال خواهند کرد. حال باید دید سرنوشت او چگونه رقم می‌خورد.