شاید فکر کنید اختلال بیش فعالی و کمبود توجه صرفا مختص کودکان است، اما جالب است بدانید که حدود سه تا پنج در صد کودکان مبتلا به بیش فعالی هستند و  بیش از دو نفر از هر سه نفر کودک مبتلا، تا دوره‌ی نوجوانی همچنان علامت دار باقی می‌مانند که این میزان در بزرگسالی به دو نفر از هر سه نفر می‌رسد. بنابراین ما شاهد جمعیت قابل توجهی از بزرگسالان مبتلا به بیش‌فعالی و نقض توجه هستیم، حتی اگر اختلال آن‌ها در کودکی تشخیص داده نشده باشد. اما بزرگسالان دارای این اختلال چه علائمی را تجربه می‌کنند؟

 

بسیاری گمان می‌کنند که بیش‌فعالی صرفا محدود به ناتوانی در توجه و اعمال تکانشی است، اما در واقعیت خیلی بیشتر از این دو عنوان زندگی افراد را تحت تاثیر قرار می‌دهد. مدیریت زندگی روزمره را دشوار می‌کند، سازمان‌دهی، برنامه ریزی و تمرکز را تا حد زیادی تحت تاثثیر منفی قرار می‌دهد، اغلب  با سوءمصرف مواد و الکل همراه است و مشکلات عاطفی، شغلی و تحصیلی را به همراه دارد. این افراد عموما از توجه به جزئیات ناتوان هستند و هنگامی که احساس می‌کنند موضوعی کسل کننده است به راحتی حواسشان از مساله پرت می‌شود. گوش دادن به صحبت سایرین برایشان مشکل است و به همین دلیل نمی‌توانند منتظر شوند که طرف مقابل صحبت خود را تمام کند، پس دائما میان حرف دیگران می‌پرند. افراد دارای بیش فعالی و نقض توجه به آینده‌ی تصمیمات خود چندان توجه نمی‌کنند و می‌خواهند هر تصمیمی را در لحظه و بدون هیچ فکر و تاملی اتخاذ کنند که همین باعث به دردسر افتادن آن‌ها خواهد شد.

 

نا آرام بودن، تحریک پذیر بودن و عصبی بودن از ویژگی‌های عمده‌ی افراد مبتلا به بیش فعالی است، آن‌ها دائما احساس استرس و اضطراب را تجربه می‌کنند و به سرعت از کوره در خواهند رفت. از طرف دیگر فراموش کاری و جا گذاشتن مداوم وسایل شخصی در مکان‌های مختلف در این افراد به دلیل عدم وجود توجه و تمرکز بسیار دیده می‌شود. افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی و نقض توجه باید حتما با روانپزشک و روانشناس در ارتباط قرار بگیرند، چرا که درمان دارویی همزمان با درمان‌های متمرکز بر شناخت و رفتار تنها درمان‌های نتیجه بخش برای این اختلال هستند. این افراد با کمک تهیه‌ی لیست انجام کارها، یادداشت‌های روزانه و یادآوری کارها به وسیله‌ی زنگ هشدار گوشی تلفن همراه می‌توانند گامی در جهت خودیاری برداشته و شرایط را برای خود سهل‌تر کنند. انجام ورزش‌های هوازی برای تخلیه‌ی استرس و هیجان‌های منفی و مدیتیشن و یوگا برای رهایی از شلوغی ذهن موثر است. تمام خودیاری‌هایی که در کتاب‌ها، فضای مجازی و غیره برای افراد دارای اختلال بیش فعالی و نقض توجه موجود است، می‌تواند کمک کننده باشد، اما این افراد به هر حال باید از دارودرمانی و روان درمانی برای بهبود وضیت استفاده کنند.