مسکن علاوه بر اینکه به عنوان مهم‌ترین و با ارزش‌ترین کالای هر خانوار محسوب می‌شود از سوی دیگر باید به آن به عنوان یک سرمایه‌ی ملی هم نگریست. از این رو عدم کنترل‌ها و مراقبت‌های لازم پس از ساخت آن خسارت‌های جبران ناپذیری بر اقتصاد خانوار و بالطبع کشور وارد می‌کند.

 همانطور که می دانیم اجزای ساختمان شامل بخش‌های مختلف معماری، سازه و تاسیسات برقی و مکانیکی در طول عمر مفید خود بر اثر عوامل ناشی از شرایط جوی و خطرات طبیعی، ممکن است دچار فرسودگی زودرس و از دست دادن عملکرد صحیح خود از نظر ایمنی و بهداشت شوند. از اینرو از آنجایی که اجرای مبحث بیست و دوم مقررات ملی ساختمان(مراقبت و نگهداری از ساختمان‌ها) به هر دلیلی مغفول مانده، نیاز  است ساکنین ساختمان‌ها، خود نسبت به سنجش شرایط ایمنی و قابلیت بهره‌برداری آن‌ها با کمک از اشخاص آگاه اقدام نمایند. از موارد و مشکلاتی که خصوصا در شهر بندرعباس با آن مواجه هستیم،موضوع عدم اطمینان از ایمنی و ایستایی آهن‌کشی آسانسورها می‌باشد؛ زیرا وزن مجموعه‌ای از قطعات، وزنه‌ها، کابین، موتور آسانسور و افراد همگی به این آهن‌کشی‌ها وارد می‌شود و این درحالیست که با وجود عدم اجرای پوشش‌های ضد زنگ مرغوب و بروز خوردگی  جوش‌ها و پروفیل‌های آهن کشی، در کنار نفوذ آب‌های زیرسطحی خورنده ضمن ایجاد خطر در پایداری مجموعه‌ی آسانسور و احتمال سقوط آن، باعث اختلال سیستم برقی آسانسور به دلیل مجاورت با آب موجود در چاله آسانسور نیز می‌گردد. حال از آنجایی که این خطر هر لحظه در کمین ساکنین آپارتمان‌ها است از لحاظ مالی و حتی انسانی، خسارت قابل ملاحظه‌ای به بار خواهد آورد. از این‌رو با توجه به بی‌عملی دستگاه‌های متولی در اجرای مقررات مربوطه،حیاتی است ضمن عایق‌بندی اصولی چاله‌ی آسانسور، بازرسی‌های لازم شامل سرویس‌های ماهیانه و بازرسی ادواری سالیانه توسط اشخاص صاحب صلاحیت و بازرس‌های آسانسور به عمل آید زیرا چنین اتفاقی باعث می‌شود، این بخش مهم از ساختمان در برابر آسیب‌های ناشی از عوامل محیطی و حوادث تاحدود بسیار زیادی ایمن گردد. امید است ضمن اهتمام بیشتر به مراقبت و نگهداری از ساختمان‌ها به عنوان باارزش‌ترین دارایی‌های هر خانوار و همینطور سرمایه‌ی ملی، از سوی متولیان امر، شاهد نهادینه شدن فرهنگ این کار مهم در بین مردم و بهره‌برداران  ساختمان‌ها هم باشیم تا شاهد بالارفتن ایمنی و استحکام هر چه بیشتر آن‌ها باشیم.