کارتن‌خواب‌هایی که معتاد نیستند، آنها کارگرانی هستند که برای امرار معاش شهر و دیار خود را رها کرده و به بندرعباس آمده‌اند تا هر کاری که گیرشان بیاید، انجام ‌دهند.‌ مهاجرت کارگران که قدمتی به تاریخ زیست انسان دارد، در عصر جدید بیش از پیش رواج یافته است، مساله‌ی مهاجرت متضمن تلاشی مضاعف است و نخست مستلزم تعامل با شرایط زیستی جدید و دیگر یافتن شغلی است که بتواند مخارج زندگی آنان را تامین کند.

منوچهر یکی از کارگرانی که از سیستان و بلوچستان به بندرعباس آمده، به خبرنگار صبح ساحل،  گفت: حدود 9ماه است که از سیستان به بندرعباس آمده‌ام یکی از دلایل مهاجرتم به بندرعباس بیکاری در آنجا بود. تصمیم‌گرفتم به اینجا بیایم اما از شرایطی که طی این 9ماهه در بندرعباس داشتم هم راضی نیستم اما به خاطر نان شب است دیگر...

وی ادامه داد: از همکارانم شرایط زندگی‌شان را جویا می‌شوم، بیان می‌کنند که زندگی با داشتن چنین شغلی نه تنها بهتر نمی‌شود که بدتر هم می‌شود. برخی بیان می‌کنند که برای خودم کاری دست و پا کرده و به نوعی کارآفرینی کرده‌ام، اما من سرمایه اولیه‌ای ندارم، حتی در اندازه کم هم این سرمایه را ندارم، از ترس و هراس هزینه‌های بندرعباس، خانواده‌ام را با خودم به اینجا نیاورده‌ام.

منوچهر که دو پسر 3 و 7 ساله دارد افزود: زندگی است دیگر... در این شرایط سخت اقتصادی باید دوری از خانواده را تحمل کنم تا امرار معاش صورت گیرد.

موسی کارگری ساده است‌ که از روستاهای استان کرمان برای کار و گذران مخارج زندگی به بندرعباس آمده است، شغل اصلی او کشاورزی بود ولی به دلیل وضعیت بد زراعت در سال‌های گذشته و سود پایین، این کار را رها کرده است.

موسی به خبرنگار صبح ساحل گفت: از پنج و نیم صبح از خواب بیدار می‌شوم و تا هشت و نیم شب باید کار کنم تا روزی 400 هزار تومان حقوق بگیرم، در حال حاضر هم محل خواب و زندگی‌ام کنار خیابان است.

وی با بیان اینکه در کنار خیابان زندگی می‌کند، اظهار کرد: خانواده‌ام در روستا زندگی می‌کنند و من با حقوق روزی 400 هزار تومان و مخارج بالا و گرانی توانایی این را ندارم که خانواده‌ام را به شهر بیاورم و حداقل از پس اجاره خانه و سایر مخارج بر بیایم به ناچار آنها در روستا زندگی می‌کنند و من هر چندماه یک بار برای دیدن آنها به روستا می‌روم.

بیژن خوشنود دکترای جامعه شناسی در گفت و گو با خبرنگار صبح ساحل، گفت: امروزه قشر زحمت کش کارگری یکی از ستون‌های محکم در اجرای اقتصاد مقاومتی محسوب می‌شوند و این به گونه‌ای است که توسعه رشد اقتصادی در سایه تلاش این قشر پر تلاش افتاده است. کارگران در توسعه و پیشرفت کشور در عرصه‌های مختلف نقش بی‌بدیل و کم نظیری دارند و ارکان اصلی چرخه اقتصادی در حوزه صنعت، کشاورزی، عمران و آبادانی کشور هستند.

وی با بیان اینکه کارگران مهاجر برای یافتن شغل مجبور هستند که  تن به کارهای بسیار خطرناک و سخت بدهند، افزود: به لحاظ عدم برخورداری از تغذیه، بهداشت و مسکن مناسب، از نظر جسمی و روانی بسیار آسیب پذیر هستند و به دلیل بروز بیماری‌های مزمن و عدم درمان به موقع از ضریب بسیار پایینی در این زمینه برخوردارند.

خوشنود یکی از معضلات اصلی کارگران فصلی را محلی برای اسکان دانست و افزود: مشکل اصلی کارگران غیر بومی اسکان و بهداشت آنها است، هر ساله تعداد زیادی کارگر از استانهای همجوار و بعضا استان‌های شرقی به شهر بندرعباس هجوم می‌آورند و به کار می‌پردازند، ولی مسئولین شهری از دو نکته غافل می‌شوند؛ اول حضور تعداد زیاد کارگران با وضع ظاهری عمدتا نامناسب در سطح شهر به چهره شهر آسیب می‌زند و  آن را نازیبا کرده و دوم اینکه به نوعی به احساس امنیت شهروندان نیز لطمه وارد می‌کند.

وی اضافه کرد: متاسفانه برای اسکان این کارگران شهرداری بندرعباس هیچ برنامه مدونی نداشته و کارگران پس از پایان ساعات کاری روزانه در خیابان‌های سطح شهر و یا در پارک‌ها می‌خوابند که همین موضوع به یک مساله اجتماعی برای خود این عزیزان و البته شهروندان تبدیل شده است.

این جامعه شناس با اشاره به اینکه خوابیدن در فضای باز آن هم در گرما و رطوبت بالای شهری همچون بندرعباس می‌تواند باعث پیدایش بیماری‌های گوناگونی شود، افزود: خوابیدن کارگران در کنار خیابان‌های شهر نه تنها موجب بروز مشکلاتی می‌شود که به آن اشاره کردیم بلکه سلامت کارگران را نیز به مخاطر ه می‌اندازد.

وی با بیان اینکه خوابیدن در سطح اماکن عمومی به ویژه خیابان‌ها شاید برای کارگر مهاجر امری ناپسند نباشد، افزود: به دلیل اینکه این گونه کارگران مهاجر هستند، شاید در فرهنگ آن منطقه خوابیدن در معابر و اماکن عمومی امری عادی باشد، اما در فرهنگ شهری یک امر کاملا ناپسند است و این امر موجب عدم ارتباط مناسب میان این دو قشر (شهروندان و کارگران مهاجر فصلی) می‌شود.

با توجه به تصویب طرح ساماندهی کارگران فصلی و روز مرد توسط شورای شهر بندرعباس در سال 1401، طرح ساماندهی کارگران ساختمانی در شهر بندرعباس با مشارکت شهرداری، کانون کارگران ساختمانی و خانه کارگر استان هرمزگان با ظرفیت ۱۰۰ نفردر ۱۵۰ متر زمین و با اعتباری بالغ بر ۳۵ میلیارد ریال از شهریورماه سال جاری اجرایی شده که تنها جای استقرارجهت به کارگیری این کارگران توسط کارفرمایان و نه جایی برای استراحت و خواب آنها است.

به هر حال افزایش تعداد روز افزون بیکاران در کشور، یافتن شغل را به یکی از مباحث مهم در بسیاری از خانواده‌ها تبدیل کرده است؛ بالا بودن نرخ بیکاری در برخی از استان‌های کشور مشکل های فراوانی را ایجاد کرده است‌، به طوری که برخی از جوانان به امید آنکه در شهرهای اقتصادی بتوانند شغلی بیابند به ناچار مهاجرت می‌کنند.

 این دسته از کارگران بدون داشتن هیچ گونه حمایتی روزها را سپری و به اصطلاح نان بخور و نمیری را کسب می‌کنند. کارتن‌خواب‌هایی که شاغل هستند، مفهوم کارتن خوابی را دگرگون کرده‌اند و به نظر می‌رسد طبقه جدیدی از کارگران در حال شکل‌گیری هستند. طبقه‌ی کارگری که کف خیابان زندگی می‌کند.