صبح ساحل-حوادث:ایرنا : اکنون دو تصویر در روزهای آخر شهریور در شهرها و جاده های کشور در حال وقوع است. تصویر نخست آماده شدن مردم شهرها و روستاها برای شروع یک سال تحصیلی موفقیت آمیز برای فرزندانشان و تصویر دوم نیز رانندگی بی محابای برخی افراد در جاده ها است که ره آوردی جز مرگ و معلولیت برای آنان در پی ندارد.
تصویر نخست، زندگی و امید به آینده بهتر را برای فرد و خانواده به همراه دارد اما تصویر دوم مرگ و نیستی با خود به ارمغان می آورد. هیچ کس در تصویر دوم علاقه مند به نابودی نیست زیرا مسافرت را برای تقویت روحیه خود و خانواده اش انتخاب می کند و بطور قطع تمایل دارد با سلامتی به موطن خود برگردد.
آگاهی انسان از لحظه وقوع حادثه رانندگی شاید به چند ثانیه هم نرسد و همین چند ثانیه، بودن و نبودن او را رقم می زند. هیچ کس حاضر نیست در رانندگی جان خود و همچنین اعضای خانواده اش را از دست بدهد. برای مثال اگر فردی تنها یک دقیقه قبل از وقوع حادثه بفهمد که حادثه ای برای او رخ خواهد داد هرگز آن مسیر را ادامه نخواهد داد اما در جاده ها این ثانیه ها است که مرگ و زندگی افراد را تعیین می کند.
بنابر این در تصادفات و حوادث رانندگی ما با ثانیه ها سروکار داریم. تصادف های دلخراش رابطه مستقیمی با سرعت های غیرمجاز دارد و ثانیه ها نیز فرصت و زمان چندانی نیست که انسان بتواند از مهلکه مرگ نجات پیدا کند.
در این شرایط یک راه برای در امان ماندن از نیستی و نابودی باقی می ماند. در موقع رانندگی باید طوری حرکت کنیم که این ثانیه ها بیشتر و بیشتر شود، یعنی هر چه این ثانیه ها افزایش یابد امید به زندگی فرد نیز بیشتر می شود.
افرادی که ثانیه ها را در جاده ها کاهش می دهند در حقیقت حقوق خانواده خود را نیز زیر پا می گذارند و آنان را به سوی مرگ هدایت می کنند.
سرعت غیرمجاز، ثانیه ها را کاهش می دهد و در این زمان کنترل خودرو نیز به سختی امکان پذیر است بنابر این با کمتر شدن ثانیه ها، وقوع تصادفات اجتناب ناپذیر خواهد بود.همانطور که گفته شد تصادفات رابطه مستقیمی با ثانیه ها دارد و جاده های شهریور بخوبی تصویر آن را در اذهان ترسیم می کند.
آمار تخلفات رانندگی در شهریورماه به خاطر حجم تردد خودروها بیشتر می شود و به همین نسبت شمار تلفات نیز افزایش می یابد.
اما همه قصه جاده های شهریور این نیست بلکه غیر از سرعت غیر مجاز، تخلفات دیگری نیز وجود دارد که این آمار را بالا برده است. توجه نکردن به جلو در حین رانندگی، خوردن و آشامیدن، خستگی و خواب آلودگی، صحبت کردن با تلفن همراه و انحراف به چپ از دلایل دیگر تصادفات رانندگی است.
پزشکی قانونی به تازگی اعلام کرده که بیشترین میزان تلفات حوادث رانندگی هر سال در شهریور ماه به ثبت می رسد، به نحوی که در 10 سال گذشته 21 هزار و 155 نفر در شهریور ماه جان داده اند که این رقم 10.6 درصد از کل تلفات رانندگی این مدت را در برمی‌گیرد.
با این آمار بزرگ، تلفات تصادفات در شهریور ماه همچنان رقم قابل توجهی را به خود اختصاص می‌ دهد و تعداد تلفات آن بیش از ماه‌ های دیگر سال و حتی بیشتر از ایام نوروز است.
آمار تلفات رانندگی در ایران جدا از شهریور در ماه های دیگر نیز وجود دارد. در تعطیلات به ویژه تعطیلات نوروزی آمار تلفات بالا می رود و این نشان می دهد که هنوز به درستی قوانین راهنمایی و رانندگی را رعایت نمی کنیم.
جالب این است که بیشتر این تلفات در زمانی به وقوع می پیوندد که مردم خود را برای شرکت در جشن ها و اعیاد آماده می کنند. در نوروز، تعطیلات عید فطر و تابستان تلفات بالا می رود و مصیبت های جاده ها نیز بیشتر در این زمان ها به وقوع می پیوندد.
نکته دیگری که در این زمینه وجود دارد این است که خیلی از افراد به مدد اطلاع رسانی مکرر پلیس و رسانه ها، همه عوارض تخلفات رانندگی را می دانند ولی همچنان آن را در جاده ها تکرار می کنند.
این تکرار نشان می دهد که رعایت قوانین راهنمایی و رانندگی که رابطه مستقیمی با سلامتی خود راننده و خانواده های آنان دارد، در آنان درونی نشده است و در این زمینه دستگاه های ذی ربط کشور به اجرای برنامه ها و روش های دیگری نیازمند هستند.
برای مثال، پلیس در سال های اخیر به نصب دوربین در جاده ها و خیابان های شهر اقدام کرده که این عمل باعث شده که بسیاری از تخلفات کاهش یابد و از این طریق شمار تصادفات و تلفات رانندگی نیز به طرز معناداری کم شود.
این موضوع نشان می دهد که جریمه، اقدام های بازدارنده و قهری می تواند تا میزان زیادی به کاهش تخلفات کمک کند هر چند پیش از آن باید به فرهنگسازی پرداخت و همواره از این طریق به اصلاح رفتارها اقدام کرد.
فرهنگ سازی و درونی کردن رفتارها در بین رانندگان به طور قطع تاثیر بیشتری روی افراد خواهد داشت و در این وضعیت، پلیس و رسانه ها نقش مهمی برای فرهنگ سازی و اصلاح رفتارها به عهده دارند. فرهنگ سازی رعایت قوانین راهنمایی و رانندگی از این لحاظ اهمیت پیدا می کند که فرد با درونی کردن این رفتارها، فقط در صورت مشاهده دوربین و پلیس خود را ملزم به رعایت این مقررات نمی داند بلکه در همه حال و در تمام مسیرها به رعایت آن وسواس نشان می دهد.