راه‌های ارتباطی مهم‌ترین ابزار رسیدن به توسعه در هر منطقه‌ای به‌حساب می‌آیند به‌طوری‌که رشد صنعت و گردشگری یک منطقه با راه‌های ارتباطی مناسب و استاندارد چندین برابر شده و دروازه‌های پیشرفت به روی منطقه گشوده می‌شود. امر مهمی که به‌مثابه شریان حیاتی و نبض یک شهر و منطقه است نمی‌توان به‌راحتی از کنارش گذشت و نسبت به آن بی‌تفاوت بود.

انتصاب مدیرکل جدید راه و شهرسازی هرمزگان بهانه‌ای شد تا بازهم دست‌به‌قلم شوم و از یک درد بگویم. دردی که به سوهان روح مردم رویدر مبدل شده است.

دردی که خیلی‌ها را به کام مرگ‌ کشانده و یا خسارت‌های مالی زیادی به بار آورده است. دردی که گردشگران را فراری و موجب گلایه‌ی خیرین و حتی باعث تذکر نمایندگان هرمزگان به وزیر راه و شهرسازی شده است.

بخش رویدر با جمعیتی بالغ بر ۱۷ هزار نفر که منطقه‌ای فعال درزمینهٔ فرهنگی، گردشگری و علمی در استان به شمار می‌آید به همان مقدار که درزمینهٔ ی فرهنگ و ادب خوشنام و زبانزد است در خرابی و نامناسب بودن راه ارتباطی نیز معروف است. راهی که بیش از سی سال پیش جهاد سازندگی برای روستای رویدر دهه شصت کشیده، به‌سان مویرگی است که توان پمپاژ ارتباطات بسیار امروز را ندارد. چنین راه ضعیف و نحیفی زیبنده‌ی رویدر فربه و بزرگ امروز نیست.

تلاش مسئولین محلی و شوراهای ادوار و مراجعه به وزارت راه و شهرسازی، مجلس شورای اسلامی و ادارات سطح استان و عملکرد دولت‌های مختلف تاکنون منجر به بهسازی ۸ کیلومتر از این مسیر ۳۰ کیلومتری و احداث دودهنه پل بزرگ بر روی رودخانه‌ی فینی شده است.

در این مسیر ارتباطی رودخانه‌ی کروئیه قرار دارد که با اندک بارانی و طغیان این رودخانه، مردم ساعت‌ها باید معطل و سرگردان بمانند. رودخانه‌ای که سیلابش بخشدار، عضو شورای اسلامی و مردم را در این محل با خود برده و فقط معجزه ،آن‌ها را نجات داده است. این منطقه نیاز به احداث پل دارد. لی که جمعیت این بخش را به هم وصل می‌کند و آن‌ها را با تمام دنیا.

 اما هیچ مسئولی و نهادی حاضر نیست این وصل را ممکن سازد و یکی از مشکلات بزرگ و عدیده‌ی مردم خوب و قدرشناس رویدر را با سرانگشت تدبیر خود حل نماید. 

گویا همه راضی هستند که همچنان آمبولانس‌های حامل بیماران اورژانسی پشت آب‌های خروشان رودخانه بمانند و پدران و مادران همچنان شاهد پرپر شدن فرزندان بیمارشان در مقابل چشمان خود شوند و صدها دانشجو از شهر نخل و قلم به‌موقع به کلاس درس و امتحان نرسند و نیز مانند گذشته مردم و حتی مسئولین برای ضروریات زندگی خود و دیگران مجبورند به آب بزنند و خود و سرمایه زندگی‌شان را به دست آب دهند.

مردمی که جرمشان پایبندی به آرمان‌ها و اصول انقلاب است، شهید و اسیر و جانباز داده‌اند و در بزنگاه‌های سخت پای انقلاب خود ایستاده‌اند. گاه میزان شرکت در انتخاباتشان از ۹۰ درصد هم بالاتر بوده و موجب تعجب و تحسین دیگران قرارگرفته‌اند. انتخاب درست و هماهنگشان با رای کشور نشان از شعور سیاسی شون بوده و بارها مسئولین زبان را به تمجید و تعریفشان بازکرده‌اند. 

امروز همین مردم باآن‌همه نجابت و آزادگی، اسیر بی‌توجهی و بی‌تدبیری کسانی قرارگرفته‌اند که رای آن‌ها پله‌ی ترقی آن‌ها بوده است. 

این چه معمایی است که یک روستا با جمعیت چند صدنفری مورد لطف مسئولین راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای استان قرار می‌گیرد و با هزینه‌ی میلیاردی پروژه‌ی ساخت پل برایشان تعریف می‌شود اما جای دیگر ده‌ها هزار جمعیت در یک شهر و ده‌ها روستا که تنها راه ورودی و خروجی آن همین‌ مسیر است از چنین ضرورتی محروم می‌شوند.باور کنید مردم رویدر دیگر کلافه شده‌اند.

آیا مدیرکل جدید راه و شهرسازی هرمزگان با ترمیم و بهسازی راه رویدر راهی به قلب مردم آن بازخواهد کرد ‌و اقداماتش در این زمینه مرهمی بر زخم کهنه‌ی آن‌ها خواهد بود؟ باید چشم‌به‌راه جناب ایشان بود تا با سرانگشت تدبیرش گره کور راه رویدر را باز کند و مردم قدرشناس و صبور ما بیش از این در پیچ‌وخم‌های نامطمئن و ناامن این بیراهه‌ای به نام« راه» نگران سلامتی خود و فرزندانشان نباشند و امید آنکه این معضل همیشگی مردم رویدر عین گوشت قربانی بین اداره‌ی کل راه و شهرسازی و راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای دست‌به‌دست نشود و یک‌بار برای همیشه حل شود.

و کلام آخر با جناب دکتر همتی مرد شماره یک استان که باهمت، علم، تدبیر و درایتی که در ایشان سراغ داریم و دکترینشان نیز تعریفی نو از توسعه و رشد هرمزگان است، مسیر توسعه و ترقی رویدر را موردتوجه قرار داده راه را که بنیان و مادر همه‌ی پیشرفت‌هاست را به طریقی زیبا تعریف نمایند و دستورات لازم را برای حل این‌ معضل اصلی مردم بخش رویدر صادر نمایند.