در یکی از روزهای اردیبهشت ماه سال 1392 و بعد از فوت مرحوم حاج قاسم کرمی عده ای از دوستداران ایشان جهت عرض تسلیت به دفتر روزنامه آمده بودند. بعد از صحبتهای مرسوم حرف از پدر مطبوعات استان به میان آمد که یکی از عزیزان عنوان نمود: "روزنامه صبح ساحل اولین روزنامه استان نبوده و قبل از صبح ساحل روزنامه دیگری نیز منتشر می گردیده است." بنده نیز عرض آن دوست عزیزتر از جان را پذیرفته و بر آن صحه گذاشتم اما نکته و مصداقی را از باب ادب بیان نمودم. شاید روزنامه نگاران و اصحاب رسانه مرحوم حسین قندی ملقب به "سلطان تیتر" را که در سال 1394 فوت نمود بهتر بشناسند. از سال 1316 که اولین روزنامه در ایران منتشر شد روزنامه ها صاحب تیتر بوده و چه بسا بعد از رشد کیفی روزنامه ها در دهه های 30 و 40 شمسی تیترهای زیبایی نیز در آنها درج گردیده است. اما آنچه مرحوم قندی را استاد تیتر روزنامه ها نمود مهارت وی در استفاده از اصول و قواعد تنظیم تیتر بود به این معنا که به جای استفاده تجربی و غیرعلمی از کلمات جهت تنظیم تیتر، آن را قاعده مند و اصولی بر مبنای آیتمهای علمی بنا نمود. اعتقاد به سیستم سازی و نظام مند نمودن امور روزنامه نگاری، مرحوم کرمی را به "پدر مطبوعات استان" ملقب ساخت. ایشان براساس این دیدگاه در سال 1364 اقدام به تاسیس و سازمان دهی روزنامه نمود که نتیجه آن ایجاد سازمان آگهی ها، توزیع، مالی و تحریریه بود. که در غیر این صورت روزنامه به صورت صحیح به دست مشترکین و مردم نمی رسید و نیز تامین مالی روزنامه جهت بقاء و ماندگاری آن امکان پذیر نمی گشت همچنین هیچ مطلب جذابی چاپ نمی شد و دور باطل سبب تعطیلی آن می گردید، همانطور که روزنامه های بسیاری به این عاقبت دچار گشته اند. هر ارگان و نهادی برای بقا باید براساس اصول و مبانی علمی سازماندهی گردد و اگر اینگونه نباشد بعد از مدتی از میان خواهد رفت زیرا توان مقابله با مشکلات و چالشها را نخواهد داشت. اما هنر مرحوم کرمی مدیریت و سازماندهی براساس مبانی علمی و حقوقی بخشهای مختلف روزنامه صبح ساحل و نیز بهره گیری از نیروی انسانی حداقلی و بعد از آن تربیت روزنامه نگاران مستعد در استان بوده است. به گونه ای که هم اکنون بسیاری از روزنامه نگاران با سابقه استان کار خود را از صبح ساحل آغاز و روزنامه های بعد از آن نیز به تاسی از صبح ساحل خود را سازماندهی نمودند. لذا عنوان پدر مطبوعات استان از آن جهت برازنده نام مرحوم کرمی است که وی با اندک امکانات موجود در استان هرمزگان، بعد از انقلاب اسلامی اولین بنیان فرهنگی بزرگی را برای مردم این دیار بنا نهاد.