سال 1372 بعنوان دانشجوی مرکز تربیت معلم بندرعباس مشغول به تحصیل بودم و همان سال خبر موفقیت تیم فوتبال این مرکز که توانسته بود تیمهای قدری همچون تهران و گیلان را شکست دهد را به دفتر روزنامه صبح ساحل بردم.

چند روز بعد تیتر صفحه ورزشی این روزنامه، دانشجویان این مرکز و از جمله بنده ی حقیر را به وجد آورد و ترغیب و تشویق دانشجویان باعث شد تا علاوه بر شغل شریف معلمی، پا به عرصه اطلاعات و خبر بگذارم و همکاری خود را با روزنامه صبح ساحل و صدا و سیمای استان آغاز کردم. کم کم دریافتم این عشق در وجودم نهفته است: عشق به نوشتن، عشق به حق گویی و حق جویی، عشق خدمت به مردم و انتقال دغدغه های آنها به دولتمردان.

در سالروز روز خبرنگار، رشادتهای شهید صارمی، شهید آوینی، شهید دشتی، شهید دقت و شهدای سقوط هواپیمای سی_۱۳۰ و همچنین خاطرات خبرنگاران مرحون از جمله علوی،آتش زبان،زاهدپور و ..... را مرور میکنم.تلاشهای مرحوم حاج قاسم کرمی که به حق پدر مطبوعات هرمزگان لقب گرفت را به یاد می آورم و سالهاست در کنار عشق به تدریس و هم اکنون بازنشستگی، عشق روزنامه نگاری در وجودم جوانه زده و نه تنها از آن کم نشده، بلکه در حال فزونی است و به این عشق افتخار می کنم.

کافیست جامعه ای بدون خبرنگار و رسانه را در ذهن خود تصور کنیم که اجتماعی بدون روح و کالبدی است که نشاط و پویایی ندارد. این روز را بر همه عاشقان و دوست داران عرصه رسانه و قلم تبریک عرض می نمایم. باشد که همچنان در بیداری افکار عمومی کوشا بوده و توجه مسئولان را به سمت توسعه و پیشرفت جامعه معطوف کنیم و فسادها را افشا. باشد که وجدانمان آسوده باشد از اینکه قلم مان را به درمی نفروخته باشیم.