عزاداری تنها اشک و گریه نیست، عزاداری مسیری‌ست که موجب تکامل انسان، احیای امر ائمه (ع) است و غفران گناهان بزرگ است. عزاداری برای انسان در باطن یک آرامش می‌آورد، هرچند ظاهرش اشک است، عزادار امام حسین (ع) مورد رحمت و غفران خداوند قرار می‌گیرد. کسانی که دین لقلقه لسان آن‌هاست، جزء ریاکاران جامعه هستند، در حضور مردم جانماز آب می‌کشد؛ اما در خلوت اختلاس‌های هزارمیلیاردی می‌کند. چرا دروغ‌گویی امروز در جامعه وجود دارد.

عزاداری برای انسان در باطن یک آرامش می‌آورد، هرچند ظاهرش اشک است، عزادار امام حسین (ع) مورد رحمت و غفران خداوند قرار می‌گیرد. کسی که با این عزاداری‌ها مخالفت می‌کند، کسی که دنبال کمرنگ کردن این عزاداری‌ها باشد یا این عزاداری‌ها را سست، موهن، بی پایه بداند، طبق روایات مورد غضب خدا قرار می‌گیرد. مسئولین، علما، حوزه‌های علمیه، دانشگاهیان و نخبگان باید همیشه حقیقت دین را به جامعه تزریق کنند، اگر حقیقت دین را به جامعه تزریق کردیم در سیاست و اقتصاد مشکلی پیدا نمی‌کنیم، مسئولی که هزاران میلیارد اختلاس و از کشور خارج می‌کند، دین در وجود او نبوده، اما ظاهر دین را از بسیاری بهتر داشته است.

حادثه عاشورا هم بحث عرب و عجم نیست، بحث اینکه این حاکم می‌خواست جای آن حاکم بنشیند، نیست، بحث این است که امام حسین (ع) حجت خدا بود، برای احیای دین خدا قیام کرد، امروز اگر دین دست من و شماست به برکت قیام امام حسین (ع) است، یک انسان کامل که واسطه فیض خداست به دست بشر در آن سرزمین به شهادت رسیده، این جنایت بر دوش همه سنگینی می‌کند، ما با عزاداری می گوییم از انسان‌هایی که در حق چنین امامی چنین ظلمی کردند، برای همیشه بری هستیم و تا قیامت همه نسل‌های بشر باید چنین بگویند. بر این جمله تأکید می‌کنیم که در کربلا یک انسان کامل که واسطه فیض خدای تبارک و تعالی بوده به همراه یارانش به شهادت رسیده، این چنین نیست که بگوییم یک انسانی ولو یک مجاهد عادی در یک زمانی جهاد کرده و ما اکنون برای او عزاداری می‌کنیم. یک شخصیتی به شهادت رسیده که به اعتقاد ما واسطه فیض خدای تبارک تعالی و حجت بین خدا و مردم بوده است، اگر کسی روی همین جمله که در یک زمانی هم نوع ما از بشر، یک چنین حرکتی را انجام داده، تکیه و دقت کند و حتی کاری به روایاتی که در مورد عزاداری آمده، نداشته باشد، به درجات بالای این انسان پی خواهد برد و سالیان سال بر مصیب او خواهد گریست.

انسان با رفتن به مجلس روضه، روح خود را متکامل می‌کند، یک تکامل قهری به وجود می‌آید ولو خود او هم به آن توجه نداشته باشد، در روایتی امام هشتم (ع) فرمودند: «یَا ابْنَ شَبِیبٍ إِنْ سَرَّکَ أَنْ تَکُونَ مَعَنَا فِی الدَّرَجَاتِ الْعُلَی مِنَ الْجِنَانِ فَاحْزَنْ لِحُزْنِنَا وَ افْرَحْ لِفَرَحِنَا» یعنی اگر می‌خواهید در درجات بالای بهشت در کنار ائمه قرار بگیرید باید در حزن آنها محزون و در سرور آنها مسرور شوید، این راه تکامل انسان است و بهشت یک اثر ظاهری از آن است که به ما می گویند. این نکته را در روایات بسیار داریم به عنوان مثال امام صادق (ع) در روایتی به فضیل فرمودند: «رَحِمَ اللّهُ مَن اَحْیا أمْرَنا» عزاداری احیای امر ائمه است. در روایات داریم کسی که یک قطره اشک از چشم او سرازیر شود، امام حسین (ع) به او نظر می‌کند و برای او از خدا استغفار می‌کند، نه تنها خودش استغفار می‌کند بلکه در روایت دارد که امام حسین (ع) از آباء خود می‌خواهد، برای کسی که برای من گریه می‌کند از خدا طلب رحمت و غفران کنید.

روزنامه صبح ساحل