خیام مویدی و گروهش، خود را برای یک نمایش جدید به نام «جفتگیری چشمها» آماده میکنند. به همین بهانه و برای تهیه گزارش به محل تمرین این نمایش رفتیم.
جفتگیری چشمها به نویسندگی و کارگردانی خیام مویدی، چهاردهمین تجربه کارگردانی اوست. در این نمایش رضا آزاد دریایی، امیره پوردادخدایی، عادل بلبلی، سارا توکلی و فهیم میرابی به ایفای نقش میپردازند. این نمایش یک کار کمدی_اجتماعی است که مثل بیشتر کارهای خیام مویدی، طنز موقعیت را به تصویر میکشد و به طنز شخصیتها نمیپردازد. جفتگیری چشمها عاری از هرگونه هجو و لودهبازی است و شما در آن با یک موقعیت مواجهید که ممکن است برای هرکسی اتفاق بیفتد و برخلاف نمایش «دشتگاه دهاندوزی»که آخرین تجربه کارگردانی خیام مویدی است، از میزانسنهای کمی برخوردار است؛ شاید بتوان گفت که این تئاتر یک نمایش دیالوگمحور است. این نمایش شما را وادار به پیدا کردن نقاط مشترک بین شخصیتهای نمایش میکند تا از واقعیتی مبهم پرده بردارد. لازم به ذکر است که نمایش «جفتگیری چشمها» ششم تا شانزدهم اسفندماه در بندرعباس به روی صحنه خواهدرفت.
گفتوگو با خیام مویدی، کارگردان کاری با حداقل فضاسازی و میزانسن این نمایشنامه، یک کار اقتباس شدهاست یا خیر؟
بله در این تئاتر سه نمایشنامه اقتباس شده وجود دارد و در واقع این نمایشنامه ترکیبی از این سه نمایشنامه مختلف است که بهخاطر ماهیت مشترکی که دارند کنارهم قرار گرفتهاند. سال ۸۲ درحالیکه اپیزود دوم این نمایشنامه را بهطور مستقل اجرا میکردیم، من بهطور اتفاقی متوجه ارتباط این نمایشنامه با نمایشنامه دیگری شدم و شروع به بازنویسی آن کردم. بعد از مشورت با گروهم تصمیم گرفتیم اپیزود اول را جایگزین اپیزود دوم کنیم که اتفاق خوبی بود و اثر به جشنواره رفت و جوایز متعددی گرفت. نمایشنامه سوم نیز اقتباسی از یکی از نمایشنامههای چخوف است که من و رضا آزاد دریایی درحال نوشتن آن هستیم.
من در تمرین این تئاتر اثری از موسیقی ندیدم؛ تصمیمتان در مورد موسیقی این اثر چیست؟
موسیقی ممکن است که وجود داشته باشد البته در مورد اینکه انتخابی باشد یا آهنگسازی شود هنوز تصمیمی نگرفتیم و قطعی نیست.
آخرین تئاتری که به صحنه بردید دستگاه دهاندوزی بود؛ چرا بین این دو اثر یک سال فاصله افتاد؟
از نظر من یک سال فاصله زیادی نیست. نظر شخصی من این است که برای ایده تا اجرای یک نمایش، یک سال زمان معقولی است.
تفاوتهای شاخص این دو تئاتر چیست؟
دستگاه دهاندوزی مبتنی بر بدن، فرم محور و پر از میزانسن بود و درام مشخصی داشت اما این کار با حداقل میزانسن و فضاسازی است.
شما در جشنواره تئاتر هرمزگان شرکت نکردید؛ آیا دلیل خاصی داشت؟
دلیل خاصی ندارد و من نه مخالف جشنوارهام و نه موافق آن و فقط علاقهای به شرکت در آن ندارم.
فکر میکنید استقبال مخاطبان از یک تئاتر میتواند پاسخگوی هزینهها باشد؟
شغل من تئاتر نیست و بنابراین در کار تئاتر به دنبال درآمدزایی نیستم اما حقیقت این است که باید در این کار درآمد وجود داشته باشد. در آمد تئانر ناچیز است و پاسخگوی چندین ماه تمرین نیست.
گفتوگو با فهیم میرابی، بازیگر تداعی خاطرات یک پیانیست شما بازیگری تئاتر را از چه زمانی شروع کردید؟
من از سال ۸۴ وارد عرصه تئاتر شدم اما قبل از آن پژوهشها و تحقیقاتی راجعبه آن انجام میدادم.
شخصیت شما چه ویژگی منحصر به فردی دارد؟
این شخصیت درواقع یک پیانیست است و در آسانسور یک بیمارستان، با شخصیتی مواجه میشود که که ارتباطی با گذشته او دارد و اتفاقات ۱۵ سال پیش را برای او تداعی میکند و اتفاقات جدیدی را رقم میزند.
گفتوگو با سارا توکلی، بازیگر تجربه بازیگری در یک مکان محدود شخصیت شما چه ویژگی منحصر به فردی دارد؟
این شخصیت یک پزشک است که صاحب یک بیمارستان است و از نظر من یک زن توانمندی است که از لحاظ اجتماعی شخصیتی موجه دارد اما از لحاظ احساسی در گذشته دچار شکست شدهاست.
نظر شما در مورد اپیزودی که در آن بازی میکنید چیست؟
برای من یک تجربه جدید است چون از لحاظ مساحت در یک مکان محدود اتفاق میافتد و مثل بقیه تئاترهایی که تجربه کردم نبودهاست و تجربه تازه و جالبی است.
چه تفاوتهای دیگری بین این تئاتر و تئاترهایی که بازی کردید میبینید؟
در بقیه تئاترهایی که بازی کردم، زبان بدن کاربرد زیادی داشت اما این نمایش، بیشتر براساس دیالوگ است و مکان محدودی برای اجرا دارد.
گفتوگو با رضا آزاد دریایی، بازیگر شخصیت واقعی بازیگر روی صحنه
شما کارگردان تئاتر هم هستید؛ کدام تجربه برایتان جالبتر است؟ بازیگری یا کارگردانی؟
بازیگری دنیای دیگری است و من آن را ترجیح میدهم.
نظر شما در مورد نمایش و فضای کلی آن چیست؟
سخت ترین مسئله برای یک بازیگر این است که روی صحنه خود واقعیاش را بازی کند و من تلاش میکنم که به این موضوع دست پیدا کنم چون فکر میکنم خیام مویدی هم همین موضوع را میخواهد. بنابراین من تلاش میکنم برای اولین بار سادهترین و روانترین بازی خودم در ژانر کمدی را انجام دهم.
شخصیت شما چه ویژگی منحصر به فردی دارد؟
این شخصیت یک گارسون است که در اپیزود اول واکنشهای آن به وضعیت دو بازیگر دیگر بستگی دارد.
گفتوگو با امیره پوردادخدایی، بازیگر تفاوت شخصیت نمایش با شخصیت بازیگرشخصیت شما در نمایش چه ویژگی منحصر به فردی دارد؟
من در زندگی واقعی، یک دختر پرانرژی و شاد هستم در حالی که این شخصیت یک دختر آرام است که برخلاف شخصیت واقعی من است و این کار را برایم سخت میکند اما با تمرین میتوانم آن را انجام دهم.
از چه زمانی بازیگری تئاتر را شروع کردید؟
من از سال ۹۵ بازیگری تئاتر میکنم.
گفتوگو با عادل بلبلی بازیگر، اهمیت فاصلهگذاریهای نمایش شما از چه زمانی بازیگری تئاتر را شروع کردید؟
من از سال ۸۶ با کار موسیقی یک تئاتر کودک وارد عرصه تئاتر شدم و بعد از آن هم بیشتر در حوزه طراحی صحنه و موسیقی فعالیت داشتم اما اولین تجربه بازیگری من در سال ۹۳ بود.
شخصیت شما در نمایش چه ویژگی منحصر به فردی دارد؟
فاصلهگذاریهایی که نویسنده و کارگردان برای نقش من ایجاد کردهاست یکسری پاساژهای حسی ایجاد میکند که باعث متفاوت شدن این نقش میشود.