منصور نعيمي جز معدود شخصيت هاي هنري بود كه حتما در ملاقات اول مجذوب شخصيت و وقارش مي‌شديد. 

كلام نافذ ، صداي دورگه كم نظير ، استفاده از لغات بومي در گفتار و رفتار مهربانانه منصور را متمايز كرده بود. 

اگر قلم در دست ميگرفت بهترين رقص را با كلمات انجام ميداد ، فيلم ميساخت ، عكس ميگرفت ، شعر مي سرود ، نثر مينوشت ، نغز ميگفت و ...

زبان كه مي گشود ، انگاري كه درِ گنجينه اي باز شده باشد و چشم و گوشَت را مسحور خود ميكرد. 

هميشه دغدغه فرهنگ و هنر اين سرزمين داشت و با عشق در هر كجاي اين ديار كه نياز به حضورش بود بي هيچ منتي حاضر مي شد.

آثارش ، درّ گرانبهاي تاريخ فرهنگ و هنر هرمزگان است كه تمام عمرش را براي نگارش آن سپري نمود. 

مناعت طبع و ساده زيستي منصور مثال زدني است. تجملات امروزي نتوانست خللي در شخصيت ناب ايشان ايجاد نمايد. 

آنقدر اهل مبادي آداب بود كه شرمنده رفتارش مي شديد.در رفاقت بزرگ و كوچك نمي شناخت و همه را محترم مي شمرد. 

استاد منصور نعيمي سبكبال از بين ما رفت و مطمئنيم در خلد برين جاي خواهد گرفت ، برايش از صميم قلب دعاي آمرزش نموده و از خداوند متعال،  صبر و شكيبايي براي خانواده و دوستدارانش آرزو مينماييم. 

روحت شاد استاد ...

فريدون الهامي

١٤٠٠/٢/٢٩