منصور نعيمي جز معدود شخصيت هاي هنري بود كه حتما در ملاقات اول مجذوب شخصيت و وقارش ميشديد.
كلام نافذ ، صداي دورگه كم نظير ، استفاده از لغات بومي در گفتار و رفتار مهربانانه منصور را متمايز كرده بود.
اگر قلم در دست ميگرفت بهترين رقص را با كلمات انجام ميداد ، فيلم ميساخت ، عكس ميگرفت ، شعر مي سرود ، نثر مينوشت ، نغز ميگفت و ...
زبان كه مي گشود ، انگاري كه درِ گنجينه اي باز شده باشد و چشم و گوشَت را مسحور خود ميكرد.
هميشه دغدغه فرهنگ و هنر اين سرزمين داشت و با عشق در هر كجاي اين ديار كه نياز به حضورش بود بي هيچ منتي حاضر مي شد.
مناعت طبع و ساده زيستي منصور مثال زدني است. تجملات امروزي نتوانست خللي در شخصيت ناب ايشان ايجاد نمايد.
آنقدر اهل مبادي آداب بود كه شرمنده رفتارش مي شديد.در رفاقت بزرگ و كوچك نمي شناخت و همه را محترم مي شمرد.
منصور نعيمي را در عكس و تصوير با محاسن پروفسوري مي شناسند اما كساني كه از نزديك با ايشان ارتباط داشتند ميدانند كه منصور پروفسور سپهر فرهنگ و هنر استان هرمزگان بود كه شايد تا سالها نتوانيم جايگزيني براي ايشان داشته باشيم.
استاد منصور نعيمي سبكبال از بين ما رفت و مطمئنيم در خلد برين جاي خواهد گرفت ، برايش از صميم قلب دعاي آمرزش نموده و از خداوند متعال، صبر و شكيبايي براي خانواده و دوستدارانش آرزو مينماييم.
روحت شاد استاد ...
فريدون الهامي
١٤٠٠/٢/٢٩