فیلم‌هایی که در کشور خودمان تولید می‌شود به دلیل ریشه داشتن در جامعه‌ای که به آن تعلق داریم می‌تواند همزادپنداری بیشتری در ما ایجاد کند اگر این فیلم یک فیلمنامه خوب و جذاب هم داشته باشد که می‌شود نورعلی نور. همه این حرف‌ها را زدیم که بگوییم «قسم» را از دست ندهید.

«قسم» به کارگردانی «محسن تنابنده» یکی از فیلم‌هایی است که در سی و هفتمین دوره  جشنواره فجر اکران شد. قسم یکی از فیلم‌های تحسین شده این دوره از جشنواره بود. این فیلم  داستان قتل زنی به نام «رضوان» و تقاضای خانواده‌اش مبنی بر قصاص را روایت می‌کند. قسامه به  بهانه موضوعی که دارد به یکی از قوانین کمتر شناخته شده کشورمان می‌پردازد. این  قانون «قسامه» نام دارد.طبق قانون قسامه  درصورتی که ارتکاب جرم مظنون به قتل یا جرح محرز نشود، ولی شواهد احتمال وقوع جرم را نشان دهد، اگر50نفر از بستگان پدری مقتول علیه مظنون به قتل قسم بخورند، حکم قصاص اجرا می‌شود. فیلم روایت جذاب و ریتم مناسبی دارد. بازی‌ها بسیار باورپذیر از آب درآمده است.  جلوه‌های ویژه فیلم قابل قبول است. غافلگیرکردن بیننده در پایان فیلم کاری است که تنابنده با مهارت بالایی که در فیلمنامه نویسی دارد، به خوبی از پس انجامش برآمده است.

کشمکشی که فیلم با آن شروع می‌شود کشمکش بین بخشش و انتقام‌جویی است اما موارد دیگری هم به چشم می‌خورد.مثل کشمکش درونی شخصیت «راضیه» با بازی «مهنازافشار» که در مقطعی از فیلم برسر یک دوراهی می‌ماند که انتقام خواهرش را بگیرد و قید خانواده‌اش را بزند یا خواسته همسرش را بپذیرد و زندگی مشترکش را نجات دهد. در قسمتی از فیلم تلاش شخصیت‌ها برای زنده بیرون آمدن از اتوبوسی که در آب افتاده است و بعد نجات جان «خسرو» با بازی «سعیدآقاخانی» که در صندوق همان اتوبوس مخفی شده، چند نمونه از درگیری‌های جذاب
 فیلم است.

پایان بندی غافلگیرکننده فیلم ، قضاوت و تعصب بی‌‌جا روی خواسته را نقد می‌کند و یک تلنگر به مخاطب می‌زند، مخاطبی که شاید با دیدن این فیلم سعی کند احتمال قضاوت اشتباه و بی‌وجه بودن پافشاری روی خیلی ازخواسته ها  را برای خود هم درنظر بگیرد. درکل قسم فیلم روان و سرراستی است که دیدنش می‌تواند گزینه مناسبی برای لذت بردن از سینما 
باش.